Dou Kabootar

روزی من و تو ای جان همچون کبوترها

سر نهادیم با هم در بستر پرها

پرگشاده همرهِ مرغانِ خوش آواز

گه به کوهستان و گه به صحرا در پرواز

جلوه زندگی را در چشم هم میدیدیم

چون به شب میرسیدیم کنار هم می آرمیدیم

تا نسیمی میوزید آشیانه میلرزید

ما ز بیم جان خود بر سر هم پر میکشیدیم

اکنون از هم روگردانیم، نه من نه تو نمیدانیم

چون شد که آشنا گشتیم، روز دگر جدا گشتیم

♪

هرکس که دلدار مرا از من جدا کرد ای خدا

خواهم بسوزانی دلش، سازی ز دلدارش جدا

اکنون از هم روگردانیم، نه من نه او نمیدانیم

چه شد که آشنا گشتیم، روز دگر جدا گشتیم

♪

هرکس که دلدار مرا از من جدا کرد ای خدا

خواهم بسوزانی دلش، سازی ز دلدارش جدا

اکنون از هم روگردانیم، نه من نه او نمیدانیم

چه شد که آشنا گشتیم، روز دگر جدا گشتیم