Fenix

Pochodzimy z rozbitych rodzin

Stary nic nie mówił jak gdzieś wychodził

Mama chciała żebym wyszedł na ludzi

A stary jak wyszedł, tak już nigdy nie wrócił

W naszym życiu nic nie jest trwałe

Ile razy upadłem, tyle samo powstałem

Odeszli ludzie, zostały ruiny

I złość i smutek i poczucie winy

Feniks pragnął wzbić się w powietrze

Za nim jest bagno, a przed nim najlepsze (coo?)

Posyp głowę popiołem

Ja się nie skończyłem, ja się nie zacząłem

Spotkałem wiele przeszkód na drodze

Podcinali skrzydła na ziemi

Po każdej porażce odrodzę się

I powstanę z popiołu jak feniks

Powstanę z popiołu jak feniks

Jak feniks, jak feniks, jak feniks, jak feniks jak

Spotkałem wiele przeszkód na drodze

Podcinali skrzydła na ziemi

Po każdej porażce odrodzę się

I powstanę z popiołu jak feniks

Powstanę z popiołu jak feniks

Jak feniks, jak feniks, jak feniks, jak feniks jak

Wolałbym umrzeć niż cię okłamać

Mówiłem prawdę, obroni się sama

Nie myślałem o wyprowadzce

Tym bardziej o sobie tylko kurwa o matce

Do błędu ci nikt się nie przyzna

Ja to biorę na bary jak prawdziwy mężczyzna

Ciesz się życiem i doceniaj zdrowie

A koniec to będzie kiedy ja im tak powiem

Nie pierdol mi, że w grupie siła

Jak później umywasz swe rączki jak Piłat

Artysta opuścił wytwórnię

Ale zmartwychwstał i przyjdzie powtórnie

Spotkałem wiele przeszkód na drodze

Podcinali skrzydła na ziemi

Po każdej porażce odrodzę się

I powstanę z popiołu jak feniks

Powstanę z popiołu jak feniks

Jak feniks, jak feniks, jak feniks, jak feniks jak

Spotkałem wiele przeszkód na drodze

Podcinali skrzydła na ziemi

Po każdej porażce odrodzę się

I powstanę z popiołu jak feniks

Powstanę z popiołu jak feniks

Jak feniks, jak feniks, jak feniks, jak feniks jak