Bonbast

میون این همه کوچه که به هم پیوسته

کوچه ی قدیمی ما ، کوچه ی بن بسته

دیوار کاه گلی یه باغ خشک که پر از شعرهای یادگاریه

مونده بین ما و اون رود بزرگ که همیشه مثل بودن جاریه

صدای رود بزرگ ، همیشه تو گوش ماست

این صدا ، لالایی خواب خوب بچه هاست

کوچه اما هرچی هست ، کوچه ی خاطره هاست

اگه تشنه ست ، اگه خشک ، مال ماست ، کوچه ی ماست

توی این کوچه به دنیا اومدیم ، توی این کوچه داریم پا می گیریم

یه روز هم مثل پدربزرگ باید تو همین کوچه ی بن بست بمیریم

اما ما عاشق رودیم ، مگه نه

نمی تونیم پشت دیوار بمونیم

ما یه عمر تشنه بودیم ، مگه نه

نباید آیه ی حسرت بخونیم

میون این همه کوچه که به هم پیوسته

هم خوان:

دست خسته مو بگیر ، دست خسته مو بگیر

تا دیوار گلی رو خراب کنیم

یه روزی ، هر روزی باشه دیر و زود

می رسیم با هم به اون رود بزرگ

می رسیم با هم به اون رود بزرگ

تن های تشنمون رو ، تن های تشنمون رو

می زنیم به پاکی زلال رود ، پاکی زلال رود

دست خسته مو بگیر ، دست خسته مو بگیر

تا دیوار گلی رو خراب کنیم ، دست خسته مو بگیر