Zalooha Khoone Del Mikhoran

بلوک ما تووش سرما سیمان میسوزوند

روزها شب میشن اینجا زود

مردها لاشه های زیر تیغن اینجا

که اون مرد زن ها رو میشکوند

بلوک ما توش زالو ها خونِ دل میخورن

فکر ها آلوده ان بیخودن

خون ها کثیف، خون ها کثیف

ولی زالو ها رو مقصر میدونن

دزدن همه وسط جنگ و همهمه

و ترس مردن با قمه و گرمی جنس اسلحه

و تووی صورت درد میزنن بلند قهقهه

شوخ و مسخره، پُر از مسئله

اهالی این بلوک دورن از همه

وحشتی که بیداد میکرد پشتِ فنس ها

توو قانون بی قانون ها ریخت کل مرز ها

شهر زیر فشار، هرکی تووی حصار

توو زالو ها یکی میشد فقط طول و عرضا

بلوک گیر وبا، اهالی توو ادا

زالو رفت توو عبا، خون میشه غذا

خون شدش غذا، جشن شدش عزا

پُر از جهله این بلوک و گندیده فضا

ما مادران زالو های زالو زاده ایم

نام آوران جنگ توو اوج فرومایگی

جنگ واسه یابو، رای واسه هالو

عده ای که خط شکنی شدش تووشون تابو

ما زنده ایم، ما نمیمیریم

ماها از این جستیم هم فاصله میگیریم

ما علیه همیم، کوریم نمیبینیم

میکوبن زمین یکی رو دست نمیگیریم

غذا تموم شد زالو ها همو میخوردن

و رو دیوار تاریخ میکشیدن شکلی مبهم

از خود گذشتگیشون، تا مرز ایثار

داشت میشد این وسط یه نطفه بیدار

یه نبض تازه، با خون پاک لازم

یه هستی که واسه حضورش بود خیلی حاضر

یه نقش نادر از نقاشی ماهر

بو دست های خدا میداد بتون این سازه

بدون گوشت و پوست و استخون و رنگ

به دور از حد و مرز جنگ جنون و مرگ

بی نیاز از شناخت خودش کمال دورش

کاملا فهمیده تر

بدون درد، بدون درد

شبیه تو، شبیه من

شبیه ما قبل کالبد ها و تن

شبیهِ چیزی که شد افتضاح خلق