Tasnif Âtash-E Del

در دل آتشِ غمِ رُخَت تا که خانه کرد

دیده، سیل خون به دامنم بس روانه کرد

آفتابِ عمر من فرو رفت و ماهم از اُفق چرا سَر بُرون نکرد

هیچ صبح دم نشد فَلَک، چون شفق ز خون دل مرا لاله گون نکرد

♪

زِ روی مَهت جانا پرده برگشا

در آسمان مه را مُنفعل نما

♪

به ماه رویت سوگند

که دل به مِهرت پایبند

به طره ات جان پیوند

♪

بیا نگارا جمال خود بِنما

ز رنگ و بویت خِجل نما گل را

رو در طرف چمن بین بنشسته چو من

دل خون بس ز غمِ یاری غنچه دهن

گل درخشنده

چهره تابنده

سنمبل در خنده

بلبل نعره زنان

♪

هر که جوینده

باشد یابنده

دل دارد زنده

بس کن آه و فغان

♪

ز جور مهرویان شکوه گر سازی

به شش در محنت مُهره اندازی

همچون سالک نقد جان بازی

همچون سالک نقد جان بازی