Bi Saranjaam

در حریر گیسوانت

دل زمانی خانه می کرد

شکوه ها از بی قراری

با من دیوانه می کرد

با نگاه تو نگاهم

روزگاری آشنا بود

در سکوت مبهم ما

بر جهان فریاد ما بود

میشکفت از خنده تو

صد چمن گل در خیالم

از دو چشم مست تو هر شب

می شد افسون شور حالم

هر سحر با یادت از خواب

چشم خود را می گشودم

روزگاری با خیال تو

عاشقی دیوانه بودم

ای دو چشم مست شهلا که تو را

دیده ام هر روز و هر شب همه جا

بعد از این ناز تو دیگر نکشم

می کنم خود را از دام تو رها

ای سراپا نقش نومیدی

ای سراسر بی وفایی

حیف از آن احساس پاک من

با تو حیف از آشنایی

♪

ای دو چشم مست شهلا که تو را

دیده ام هر روز و هر شب همه جا

بعد از این ناز تو دیگر نکشم

می کنم خود را از دام تو رها

ای سراپا نقش نومیدی

ای سراسر بی وفایی

حیف از آن احساس پاک من

با تو حیف از آشنایی