Maryam

غروب که میشه بوی مریم

از تو پنجره ها میاد تو خونه های داراب

خونه هایی با آجرای خسته

اینجا بازار تلخ عزاداراست

تا شب میشه مریمو آشنا ندیده

تو این زمان تموم واژه ها غریبه ان

تا غرق بشه پشت رود شب میون کوه

نگاه مادری که با شنا غریبه است

مریمم کجایی برا لباست

اندام آزاده قامتی ندارم

بیا مادر استقامتی ندارم

خوب و بد تویی بی تو قیامتی ندارم

وقتی که تو تب کری ان همه

خواب وسط این قریه ان همه

مادر بعد زوزه های گرگا میگه

کدوم زوزه بوی خون مریممه

مریمم گل ناب امیدم

اینجا صورتا همو به نقاب لو میدن

چشما دیدنو به خواب لو میدن

ماهیا همو به قلاب لو میدن

کل عمر تو صرف چی میشه میشد

سکون واست یه درد دیرینه میشد

لای درختا که به اره میگفتن تقدیر

حرکت تو پوزخند بی ریشگی شد

مریمم کجایی

خوب بد تویی بی تو قیامتی ندارم

مریمم کجایی

جهان کوچیک و فانیه ننه

دستات زندانیه ننه

دیوونه این خورده نفسی ها

جانم اینجا جانیه ننه

تو غروب کبود جوونه ها

کدوم مرگو بدم به ثانیه ننه

تو فرسایش خفت سن

هوای گردی تو نفرت شن

جهان غمین و خالیه ننه

زمین بیماریه ننه

چشماتو باز رفتن بزار

جهان نگهبانیه ننه

زبونی که نگه قربان همون

سریه که قربانیه ننه

نبودم دنبال مصلحتم

من صدای اسلحه اتم ننه

جهان روزی بی کسیه

یه زخم باز بی بخیه

دلت گرمه نونه تو سفره ات

جهان چه دندونه ننه

که وقتی سر میکشی بهش

سمباده زر میکشی بهش

حالا جر بده که کل جهان نونه ننه